نام کتاب : سوگندهاى پر بار قرآن نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 219
آيا انسانى كه قرآن مجيد توصيف مىكند؛ با آنچه دانشمندان مادّى در مورد آدم
مىگويند، قابل مقايسه است!؟
سؤال: آنچه از منظر قرآن در مورد فضيلت انسان گفته
شد، در مورد حضرت آدم عليه السلام بدون شك قابل قبول است. ولى آيا اين فضايل در
مورد انسانهاى ديگر نيز صادق است؟
پاسخ: از آيات ديگر قرآن مجيد استفاده مىشود كه
ويژگيهاى مذكور اختصاص به آدم ندارد، و شامل نسل و ذريّه او تا قيام قيامت نيز
مىگردد.
شاهد اين مطلب آياتى از سوره مؤمنون است. خداوند متعال در آيات اوّليه سوره
مؤمنون مراحل خلقت و آفرينش انسان را (نطفه، علقه، مضغه و ...) بيان مىكند، سپس
در آيه 14 همان سوره مىفرمايد:
« «ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ
أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ»؛ سپس آن را آفرينش تازهاى
داديم (و از روح خود در آن دميديم) پس آفرين بر خدايى كه بهترين آفرينندگان است».
بنابراين فضيلتهاى مذكور اختصاص به حضرت آدم عليه السلام ندارد، بلكه در مورد
تمام انسانهاست.
خوشا به حال كسانى كه در قوس صعودى قرار گيرند، و بتوانند اين فضيلتها را حفظ
كنند.
3. اسفل سافلين چيست؟
برخى از انسانهاى سعادتمند، با اتّكاى بر همّت و اراده خويش، و با استعانت از
پروردگار متعال از اين امتيازات نهايت استفاده را كرده، و آن را سكّوى پرش خويش
قرار داده، و به «قاب قوسين او ادنى» [1] صعود مىكنند. آنها به جايى مىروند كه حتّى ملائكه و
فرشتگان توان رفتن بدانجا را ندارند.