دانشمندان بوده است. علما و دانشمندان مادّى كه اعتقادى به ماوراى طبيعت و جهان ديگر ندارند، انسان را به قدرى پايين آورده‌اند كه وى را در رديف ميمون قرار داده، و بشر را تكامل يافته شانپانزه مى‌دانند! برخى از اين دانشمندان مى‌گويند: «دانشمندان خيال مى‌كردند انسان موجود برتر و تافته جدابافته‌اى از ساير حيوانات است، در حالى كه چنين نيست، و انسان تكامل يافته ميمون است. و ما با اين اعتقاد درّه عميق بين انسان و حيوان را پر كرده، و فاصله ميان اين دو را برداشته‌ايم، و آدمى را به حيوانات ملحق نموده‌ايم!».

امّا دانشمندان معتقد به جهان ماوراى طبيعت، به تبعيّت از تعليمات الهى اعتقاد ديگرى دارند. آنها انسان را گل سرسبد آفرينش مى‌دانند، چرا كه خداوند متعال در آغاز آفرينش چهار امتياز و ويژگى منحصر به فرد براى انسان ذكر كرد كه در هيچ يك از موجودات ديگر، حتّى فرشتگان يافت نمى‌شود. توجّه كنيد:

الف) نمايندگى پروردگار

خداوند متعال در آيه 30 سوره بقره، خطاب به فرشتگان فرمود: « «إِنِّى جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً»؛ من در روى زمين جانشينى [/ نماينده‌اى‌] قرار خواهم داد». يعنى شما فرشتگان شايستگى نمايندگى مرا در زمين نداريد، بلكه موجودى برتر و بالاتر به نام انسان خلق خواهم كرد، كه خليفه من بر روى زمين خواهد بود.

ب) روح خدايى!

در دو آيه از قرآن كريم تعبير «نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُّوحِي» [1] آمده است، و اين تعبير فقط در مورد انسان ديده مى‌شود، نه موجودات ديگر، و اين نشانه عظمت و بزرگى بشر است.

[1]. حجر، آيه 29 و ص، آيه 72.