و در روايت ديگرى مى‌خوانيم: «انسانهايى كه بر اثر گناه و معصيت از دنيا مى‌روند، بيش از كسانى هستند كه بخاطر تمام شدن عمرشان مى‌ميرند!». [1]

معناى روايت فوق اين است كه اكثر مردم دچار مكافات عمل خود شده و از دنيا مى‌روند، و اگر مكافات عمل نبود عمر طولانى داشتند.

شكنجه ممنوع!

شكنجه به هر شكل و صورت، از نظر اسلام ممنوع است؛ بنابراين هيچ كس به هيچ بهانه‌اى نمى‌تواند انسانى را شكنجه كند. بلكه اين كار نسبت به حيوانات، هر چند وحشى و موذى باشند، نيز جايز نيست. بدين جهت اسلام اجازه كشتن «كلب العقور، سگ درنده» را مى‌دهد، امّا مثله كردن و قطعه قطعه نمودن اعضاى بدنش را پس از مرگ اجازه نمى‌دهد. [2]

اين مسأله از ديدگاه اسلام آن قدر مهم است كه حضرت على عليه السلام حتّى اجازه شكنجه ابن ملجم كه أشقى الاخرين است، و از شمر و يزيد شقاوتمندتر است، را نيز نمى‌دهد، و به فرزندانش توصيه مى‌كند كه در صورت تصميم بر قصاص تنها يك ضربه شمشير بر وى بزنند [3]. امّا در حكومتهاى ظالم مدّعى حقوق بشر، كه شعارهاى دروغين آنها گوش عالم را كر كرده، شكنجه غوغا مى‌كند! هنگامى كه تنها يك نمونه آن، كه در زندان ابوغريب بغداد انجام مى‌شد، توسّط خبرنگاران به اطّلاع مردم دنيا رسيد، تنفّر عجيبى از مدعيان دروغين حقوق بشر ايجاد كرد. اين شكنجه گران هم مطمئن باشند كه همانند اصحاب اخدود به سزاى اعمالشان در همين دنيا خواهند رسيد، و گرفتار مكافات اعمالشان خواهند شد.

[1]. ميزان الحكمة، باب آثار الذنوب، ج 3، ح 6642.

[2]. بحارالانوار، ج 42، ص 246 و 257.

[3]. نهج‌البلاغه، كلمات قصار، 47.