جايى مى‌رفت. در ميان راه صاحب ماشين به راننده‌اش گفت: «فروش!» راننده تعجّب كرد كه منظور از اين كلمه چيست؟ برگشت كه از ارباب خود بپرسد منظورش چيست؟ با كمال تعجّب ملاحظه كرد وى سكته كرده، و جان به جان آفرين تسليم نموده است! و خداوند حتّى به او اجازه نداده كه كلمه «فروشگاه» را بطور كامل ادا كند! آرى خداوند در دنيا و آخرت در كمين ستمكاران است.

در حديث ديگرى از امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم:

«الْمِرْصادُ قَنْطَرَةٌ عَلَى الصِّراطِ لا يَجُوزُها عَبْدٌ بِمَظْلَمَةِ عَبْدٍ

؛ مرصاد پلى بر روى صراط است و كسى كه حق ديگرى بر گردنش باشد، نمى‌تواند از آن عبور كند». [1]

حق النّاس بسيار مهم است، و گذر از آن براحتى امكان‌پذير نيست.

پيام سوگندهاى پنجگانه و مقسم له:

پيام آيات مذكور يك پيام تربيتى است. زيرا تربيت، آن هم تربيت انسان، مخصوصاً اگر هدف تربيت جامعه انسانى باشد، اهميّت فوق العاده‌اى دارد. انسان با توجّه به آيات اين سوره احساس مى‌كند كه خداوند متعال همواره ناظر اوست، و بر گفتار و كردار و حتّى عقائدش نظارت دارد و اين، اثر تربيتى فراوانى بر انسان مى‌گذارد؛ باعث مى‌شود مواظب سخنان خود باشد، به هر جايى قدم نگذارد، با هر كسى دوست نشود، و هر مجلّه و روزنامه‌اى را مطالعه نكند. هر غذايى را نخورد، به هر سخنى گوش ندهد، به هر منظره‌اى نگاه نكند، چرا كه در تمام حركات و سكنات خويش «او» را ناظر و شاهد اعمال خويش مى‌داند.

جالب است كه خداوند براى «كمينگاه ستمگران» و به دام انداختن آنها، به سه نمونه عبرت‌آميز اشاره كرده، كه داستان اين جبّاران خود درسهاى تربيتى فراوانى دارد.

[1]. نورالثقلين، ج 5، ص 573، ح 13.