شوند سخت در اشتباهند، زيرا آنها در واقع موضوع اخلاق اجتماعى را از بين مى‌برند و اين عمل گرچه آنها را از مفاسدى بركنار مى‌دارد، ولى اين در واقع فضيلت محسوب نمى‌شود، بلكه به اين مى‌ماند كه كسى براى ترك فحشا و شهوترانى خود، آلت جنسى خود را قطع كند، درست است كه چنين فردى آلوده بى‌عفتى نمى‌شود ولى اين فضيلتى براى او نخواهد بود.

از اين گذشته تجربه نشان داده كه انزوا و گوشه‌گيرى از اجتماع يك رشته مفاسد اخلاقى را مانند كج خلقى، بدبينى به مردم، عجب و غرور، سوء ظن به تقدير خداوند در انسان ايجاد مى‌كند كه در بحثى جداگانه مشروحاً عنوان خواهد شد.

لذا اسلام مسلمانان را به زندگى اجتماعى و حتى «سواد اعظم» (شهرهاى بزرگ) تشويق كرده و رعايت اصول اخلاقى را در دل اجتماع به انسان توصيه مى‌كند.

راه درمان انحرافات اخلاقى‌

تا اينجا كلياتى درباره هدف علم اخلاق و اهميت آن و پيوند آن با زندگى فردى و اجتماعى به دست داده شد و اكنون موقع آن رسيده كه به بررسى جزئيات «ملكات اخلاقى» و راه درمان «رذائل اخلاقى» بپردازيم؛ اما در اينجا ذكر دو نكته كمال لزوم را دارد:

نكته اول: هميشه با كسانى كه گرفتار انحرافات اخلاقى هستند، معامله يك بيمار بايد كرد، زيرا انحرافات اخلاقى همانطور كه اشاره شد در حقيقت يك نوع بيمارى روحى است كه گاهى منشأ بيماريهاى جسمى‌