ارزيابى شخصيت افراد، تاريك مى‌سازد و ما را در شناسايى افراد به اشتباهات بزرگى مبتلا مى‌گرداند، اين اشتباهات تنها زيان اخلاقى و معنوى ندارد بلكه ما را از بهره‌بردارى از منابع فكرى و اخلاقى افراد شايسته- بواسطه سوء ظن- محروم مى‌دارد.

اگر محيط تربيتى ما در كودكى از اين نظر محيط ناسالمى بوده، براى جبران آن تلقيناتى كه سرچشمه بدبينى امروز ما شده، از طريق تلقين و مطالعه حالات نيكان و معاشرت با افراد پاك وارد شده و آثار دوران كودكى را از محيط مغز خود بشوييم، مخصوصاً شرح حال مردان نيك و برجسته تاريخ را بايد زياد مطالعه كنيم.

3- بايد زيانهاى فردى و اجتماعى بدبينى و خطرات بزرگى كه از اين رهگذر دامنگير ما و اجتماع مى‌گردد مرتباً از نظر بگذرانيم و بحثهاى گذشته را كه در اين زمينه داشتيم كراراً بخاطر بياوريم و به اين حقيقت توجه كنيم كه اگر بدبينى بطور موقت در تسكين «حس انتقام» يا «خودخواهى» ما مؤثر باشد و آرامش موقتى كاذبى در ما ايجاد كند، در مقابل، زيانهاى غير قابل جبران براى ما در بر دارد كه با آن قابل مقايسه نيست.

4- اگر سرچشمه سوء ظن و بدبينى ما، انحرافات اخلاقى ديگران از قبيل كينه‌توزى و خودخواهى و توجيه اعمال بد خود و فرار از مجازات وجدان است، بايد با تجزيه و تحليل روانى خود به اين سرچشمه‌ها واقف گرديم و به اصطلاح اين عوامل را از مرحله ناخودآگاه ذهن به مرحله خودآگاه منتقل سازيم.