2- حسد:

شخص حسود چون هميشه طالب زوال نعمت محسود است، هنگامى كه دسترسى به مقصود خود پيدا نمى‌كند براى جبران آن سعى مى‌كند، بوسيله غيبت و ذكر نقاط ضعف محسود، از حيثيت و اعتبار او بكاهد و آتش حسد خود را از اين راه تسكين بخشد.

3- تبرئه كردن خود از گناهى كه مرتكب شده است:

يعنى از طريق ذكر معايب ديگران مى‌خواهد عمل خود را ساده و يا موجه جلوه دهد.

4- استهزاء و سخريه:

البته استهزاء و سخريه ديگران خود انگيزه‌هاى گوناگونى دارد كه پس از ريشه دواندن عوامل آن در وجود انسان يكى از طرق تحقق بخشيدن به اين هدف را همان غيبت مى‌بيند.

5- تفريح و سرگرمى:

بسيارى هستند كه بدون اينكه هيچ يك از انگيزه‌هاى بالا را داشته باشند، صرفاً به منظور سرگرمى و تفريح، يا گرم كردن مجالس و محافل، به ذكر نقاط ضعف و عيوب ديگران مى‌پردازند زيرا كمتر گناهى در نظر مردم به شيرينى غيبت مى‌باشد.

اين را هم بايد توجه داشت كه مردم نه‌تنها از سرگرمى و تفريح لذت مى‌برند بلكه از خنداندن و وادار ساختن ديگران به تفريح نيز لذت مى‌برند.

6- تحريك غريزه كنجكاوى:

اين غريزه كه يكى از نيرومندترين غرايز انسان است، او را دعوت مى‌كند كه ديگران را- با اصرار- وادار به غيبت و فاش ساختن نقاط ضعف افراد مختلف بنمايد و شايد شيرينى غيبت در ذائقه عده‌اى از مردم نيز از اشباع غلط همين غريزه سرچشمه مى‌گيرد؛ اين عده از اطلاع بر اسرار و عيوب ديگران و تجسس‌