نام کتاب : رمى جمرات در گذشته و حال نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 54
كردهاند
بيندازد (به عقيده ابن حجر) او مىگويد: اگر رمى به سوى ستون باشد به قصد اين كه
از آنجا در محلّ رمى بيفتد و در آنجا نيز بيفتد، كفايت مىكند چون قصد غير محلّ
رمى نظر او را منصرف نمىكند ولى «عبد الرءوف» گفته است كه كفايت نمىكند و اين كه
گفته شود قصد ستون انسان را از محلّ رمى واقعى منحرف نمىكند درست نيست، و در كتاب
«الايعاب» آمده است كه اين در مورد عوام بخشوده مىشود و گفته است پرتاب سنگ به
سوى ستون به شرط اين كه در محلّ رمى بيفتد مانعى ندارد زيرا عوام هدفشان انجام
واجب الهى است و محلّ رمى همان محلى است كه علامت در آن قرار داده شده كه از هر
طرف (از مركز دايره) سه ذراع است مگر جمره عقبه كه يك طرف بيشتر ندارد».
(1)
53- ابن
عابدين از علماى حنفى در «حاشية رد المحتار»
مىگويد:
«و في اللباب: و لو وقعت على الشاخص: أي أطراف
الميل الذي هو علامة للجمرة أجزأه، و لو وقعت على قبة الشاخص و لم تنزل عنه أنه لا
يجزيه للبعد [1].
«در كتاب «لباب» آمده است: اگر سنگريزه بر شاخص
يعنى اطراف ميل كه علامت جمره است واقع شود كافى است ولى اگر بالاى شاخص واقع شود
و پايين نيفتد كافى نيست، چون از محل دور است».
(2)
54- [رأى
فقهاى كنونى حجاز]
اخيرا يكى از
فضلاى محترم كه از مكّه بازگشت كرده بود،