نام کتاب : رمى جمرات در گذشته و حال نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 50
«هرگاه سنگريزه بر چيزى بيفتد و در جمره سرازير
بشود صحيح است اما اگر با حركت ديگرى به جمره برسد كافى نيست».
(1)
45- مرحوم
صاحب رياض
نيز شبيه
همين را دارد و مىفرمايد:
«لو وقعت على شىء و انحدرت على الجمرة فانّها
تجزى» [1].
«اگر سنگريزه روى شيئى واقع شود و بسوى جمره
سرازير شود كافى است».
و در ادامه
سخن منظور از شىء را بدن انسان يا شتر ذكر مىكند همه اين تعبيرات شاهد مقصود
ماست.
(2) ج) كسانى كه گفتهاند اگر سنگ را به جمره
بيندازد به طورى كه وارد جمره بشود و سپس از آن خارج شود مانعى ندارد يعنى ماندن
سنگ در محلّ جمره شرط نيست، و روشن است كه اگر مراد رمى ستون بود، فرض اين مسأله
اصلا معنى نداشت، از جمله افراد اين گروه:
(3)
46- زكريا
بن محمد الانصارى
(متوفّاى 926 قمرى) در كتاب «فتح الوهّاب» در
بيان شروط رمى مىگويد:
«و تحقق إصابته بالحجر و إن لم يبق فيه كأن
تدحرج و خرج منه فلو شك في إصابته لم يحسب» [2].
«يكى از شرايط، اصابت سنگريزه (به جمره) است هر
چند در جمره نماند، مثل اين كه سنگريزه بغلتد و از جمره خارج شود و هرگاه شك در
اصابت كند، كافى نيست».