(1)

26- عبد الكريم رافعى در كتاب «فتح العزيز»

نيز مى‌گويد:

«و لا يشترط كون الرامي خارج الجمرة بل لو وقف في طرف منها و رمى إلى طرف جاز» [1].

«لازم نيست كسى كه سنگ مى‌زند در خارج جمره بايستد بلكه اگر در يك طرف بايستد و طرف ديگر را رمى كند، جايز است».

(2)

27- محيى الدين نووى در «المجموع»

آورده است:

«قال اصحابنا: و لا يشترط وقوف الرامى خارج المرمى بل لو وقف في طرفه و رمى إلى طرفه الآخر أو وسطه أجزأه لوجود الرمي و اللّه أعلم» [2].

«اصحاب ما گفته‌اند: شرط نيست رمى‌كننده خارج از محلّ رمى بايستد، بلكه اگر در يك طرف بايستد و طرف ديگر يا وسط آن را رمى كند كافى است چون رمى حاصل شده است و اللّه اعلم».

(3)

ب) كسانى كه [تعبيرشان به (فى الجمرة يا على الجمرة) نشان‌دهنده قطعه زمين بودن جمره است‌]

تعبير به «ارض» (زمين) نداشته ندارند ولى تعبير به «فى الجمرة» يا «على الجمرة» كرده‌اند كه نشان مى‌دهد جمره همان قطعه زمين است كه اگر سنگ‌ها را «در آن» يا «بر آن» بيندازند كافى است؛ روشن است كه اگر واجب باشد سنگها را به ستونها بزنند تعبير به «فى» و «على» مناسب نيست.

از جمله كسانى كه اين تعبير را دارند:

(4)

28- علامه حلّى در «تذكره»

مى‌فرمايد:

[1]. فتح العزيز، ج 7، ص 398.

[2]. المجموع، ج 8، ص 174.