بوده است (دقّت كنيد). سپس مى‌افزايد: اگر سنگريزه‌ها را از آن محل كنار بزنند و سنگ را به آن زمين بيندازند كافى است؛ زيرا محلّ رمى «همان زمين» است، و اين مطلبى را كه من ذكر كردم در ميان فقها مشهور است و حق نيز همين است».

اين عبارت با صراحت كامل جمره را همان قطعه زمين مى‌داند و حتى ادّعاى شهرت مى‌كند و نيز مى‌گويد: در زمان پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله نيز چنين بوده است (دقت كنيد).

(1)

22- «ابن حجر» در كتاب «فتح البارى»

چنين گفته است:

«و الجمرة اسم لمجتمع الحصى، سمّيت بذلك لاجتماع الناس بها» [1].

«جمره نام محلّ اجتماع سنگريزه‌هاست و به خاطر اجتماع مردم در نزد آن، به اين اسم ناميده شده است».

اين سخن نيز صراحت دارد كه جمره همان محلّ اجتماع سنگريزه‌هاست.

(2)

23- امام احمد المرتضى از علماى اهل سنّت‌

مى‌گويد:

«جمرة العقبة و هو مستدبر للكعبة من بطن الوادي و موضعها ما تحت البناء و حوليه و هو موضع الحصى و لهذا قال في الروضة و لا يشترط كون الرامي خارج الجمرة فلو وقف طرفها و رمى الطرف الآخر جاز» [2].

«جمره عقبه پشت به قبله از طرف درّه (بايد رمى شود) و محلّ‌

[1]. فتح البارى، ج 3، ص 464.

[2]. شرح الأزهار، ج 2، ص 121.