علامت جمره است كافى است».

ممكن است اين فتوى از اينجا نشأت گرفته باشد كه منظور از شاخص قسمت پائين ستونها باشد كه جزء جمره است ولى در هر حال دليل بر اين است كه ستونها علامت جمره نه جمره.

(1)

10- امام احمد المرتضى‌

(متوفّاى 840 قمرى) مى‌گويد:

«لا يشترط أن يصيب الجمرة لان المقصود إصابة المرمى و هو موضع الجمرة فان قصد إصابة البناء فقيل لا يجزى لانه لم يقصد المرمى و المرمى هو القرار لا البناء المنصوب و قيل يجزى لان حكم الهوى حكم القرار» [1].

«لازم نيست سنگ به جمره اصابت كند زيرا مقصود اصابت كردن به محلّ رمى است و آن محلّ سنگريزه‌هاست و اگر نيّت كرد به آن بنا (ستون) بزند، بعضى گفته‌اند كافى نيست، چون قصد محلّ رمى نكرده زيرا محلّ رمى قرارگاه است نه بنايى كه در آنجا نصب شده و بعضى گفته‌اند مجزى است چون حكم «هوا»، حكم «قرارگاه» است».

اين سخن نيز دلالت دارد كه همه معتقدند محلّ اصلى رمى همان نقطه زمين است منتهى بعضى فضاى بالاى آن را هم به حكم آن مى‌دانند و بعضى نمى‌دانند.

(2)

11- محب الدين طبري‌

(متوفّاى 494 قمرى) مى‌گويد:

«مرمي (محل انداختن سنگها) حدّ معيّنى ندارد، جز اين كه بر فراز هر جمره، علم و نشانه‌اى برافراشته‌اند و آن عمودى است معلّق و

[1]. شرح الأزهار، ج 2، ص 122.