احكام غسل ميّت‌

مسأله 525. مانعى ندارد سدر و كافور به اندازه‌اى باشد كه آب را مضاف كند، ولى نبايد به اندازه‌اى كم باشد كه بگويند سدر و كافور با آب مخلوط نشده است؛ و در صورتى كه مضاف شود بهتر اين است ميّت را اوّل با آن بشويند و بعد آب روى بدن او بريزند تا به صورت مطلق در آيد.

مسأله 526. هرگاه سدر و كافور به اندازه لازم پيدا نشود، بنابر احتياط واجب بايد همان مقدار كه به آن دسترسى دارند در آب بريزند و اگر آن هم پيدا نشود به جاى آن با آب معمولى غسل دهند.

مسأله 527. كسى كه براى حج يا عمره احرام بسته، هرگاه پيش از تمام كردن طواف و قبل از حلال شدن بوى خوش بر او، از دنيا برود بايد به جاى آب كافور او را با آب معمولى غسل دهند.

مسأله 528. كسى كه ميّت را غسل مى‌دهد بايد مسلمان و بالغ و عاقل باشد و مسائل لازم غسل را بداند و احتياط مستحب آن است كه شيعه دوازده‌امامى باشد.

مسأله 529. غسل ميّت بايد با قصد قربت، يعنى براى خدا انجام داده شود.

مسأله 530. بچّه مسلمان اگر چه از زنا باشد غسل او واجب است و كسى كه از بچّگى ديوانه بوده و با همان حال بالغ شده، چنانچه پدر يا مادر او مسلمان باشد غسل او واجب‌است، همچنين كسى كه قبلًا مسلمان بوده و بعد ديوانه شده است.

مسأله 531. بچّه سقط شده‌اى را كه چهار ماه يا بيشتر دارد بايد غسل دهند؛ و اگر كمتر از آن باشد بنابر احتياط واجب در پارچه‌اى بپيچند و بدون غسل دفن كنند.

مسأله 532. مرد نمى‌تواند زن را غسل دهد، همچنين زن نمى‌تواند مرد را غسل دهد، مگر زن و شوهر كه هر كدام مى‌تواند ديگرى را غسل دهد، هر چند احتياط مستحب آن است كه اگر ضرورتى نيست اين كار را نكنند.

مسأله 533. مرد مى‌تواند دختر بچّه‌اى را كه سن او از سه سال كمتر است غسل‌