مسأله 481. هرگاه سه روز يا بيشتر خونى ببيند كه نشانه‌هاى حيض را دارد و بعد ده روز يا بيشتر خونى ببيند كه نشانه‌هاى استحاضه را دارد و مجدّداً خونى ببيند كه نشانه حيض را دارد، بايد تمام خونهايى كه نشانه حيض داشته را حيض قرار دهد.

مسأله 482. هرگاه زن پيش از ده روز پاك شود و بداند در باطن خون نيست، بايد غسل كند و عبادتهاى خود را انجام دهد، اگرچه يقين داشته باشد پيش از تمام شدن ده روز دوباره خون مى‌بيند.

مسأله 483. هرگاه زن پيش از ده روز پاك شود ولى احتمال مى‌دهد كه در باطن خون است بايد به وسيله قدرى پنبه خود را امتحان كند، چنانچه پاك بود غسل كند و عبادتهاى خود را انجام دهد؛ و اگر پاك نبود، هرچند به خونابه آلوده باشد بايد مطابق احكامى كه سابقاً درباره حائض گفته شد عمل نمايد.

4. نفاس‌

مسأله 484. از موقعى كه نخستين جزء بچّه از شكم مادر بيرون مى‌آيد، هر خونى كه زن مى‌بيند خون‌ «نفاس» است و زن را در اين حال‌ «نفساء» مى‌گويند، بنابر اين خونى كه قبل از خارج شدن طفل مى‌بيند نفاس نيست.

مسأله 485. ممكن است خون نفاس يك آن بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نمى‌شود.

احكام زن نفساء

مسأله 486. در خون نفاس احتياط واجب اين است كه خلقت بچّه تمام باشد؛ بنابراين اگر خون بسته‌اى از رحم خارج شود و بداند كه اگر در رحم مى‌ماند انسان مى‌شد بايد ميان اعمال زنى كه از خون پاك است و كارهايى را كه حائض ترك مى‌كند جمع نمايد.