بايد كارهاى استحاضه را انجام دهد.

مسأله 412. هرگاه نداند استحاضه او قليله است يا كثيره، بنابر احتياط واجب بايد قبل از نماز، خود را وارسى كند و اگر نمى‌تواند خود را وارسى كند، احتياط آن است كه هم وظيفه استحاضه كثيره را انجام دهد و هم قليله؛ امّا اگر حالت سابق او معلوم است كثيره يا قليله بوده مى‌تواند به وظيفه همان ادامه دهد.

مسأله 413. هرگاه زن مستحاضه بعد از نماز، خود را وارسى كند و خون نبيند، با وضويى كه دارد مى‌تواند نماز ديگر را بخواند، هر چند بعد از مدّتى دوباره خون بيايد.

مسأله 414. هرگاه زن مستحاضه بداند پيش از گذشتن وقت نماز به كلّى پاك مى‌شود و يا به اندازه خواندن نماز، خون قطع مى‌گردد، بنابر احتياط واجب بايد صبر كند و هنگامى كه پاك شد غسل كند، يا وضو بگيرد و نماز را بخواند.

مسأله 415. مستحاضه بايد بعد از غسل يا وضو فوراً مشغول نماز شود، ولى گفتن اذان و اقامه و خواندن دعاهاى قبل از نماز بلكه انتظار جماعت به اندازه معمول اشكال ندارد؛ و در نماز نيز، مى‌تواند مستحبّات، مثل قنوت و مانند آن را انجام دهد.

مسأله 416. هرگاه خون به بيرون جريان دارد چنانچه براى او ضرر نداشته باشد بايد پيش از غسل و بعد از آن بوسيله پنبه و مانند آن از بيرون آمدن خون جلوگيرى كند، ولى اگر اين كار مشقّت زياد دارد، لازم نيست.

مسأله 417. هرگاه در موقع غسل خون قطع نشود، ضررى براى غسل ندارد، خواه ترتيبى باشد يا ارتماسى.

مسأله 418. زن مستحاضه بايد روزه ماه رمضان را بگيرد؛ و در صورتى روزه او صحيح است كه غسل نماز مغرب و عشاى شبى كه مى‌خواهد فرداى آن را روزه بگيرد به جا آورد و همچنين غسلهاى روزى را كه روزه است (بنابر احتياط واجب).

مسأله 419. هرگاه زن روزه دار بعد از نماز ظهر و عصر مستحاضه شود براى‌