همچنين اگر بدن يا لباس كمى چرب باشد كه مانع رسيدن آب نگردد، ولى اگر طورى چرب باشد كه مانع رسيدن آب شود بايد اوّل چربى را از بدن برطرف كنند.

مسأله 195. شيرى كه متّصل به كر مى‌باشد آبى كه از آن مى‌ريزد حكم آب كر و جارى را دارد، بنابر اين هر چيز نجسى را با آن بشويند همين كه عين نجاست برطرف شد، پاك مى‌شود.

مسأله 196. هرگاه انسان چيزى را آب بكشد و يقين كند پاك شده، بعد شك كند كه آن را درست آب كشيده يا نه، آن چيز پاك است، مگر اين‌كه بداند كه در حال شستن توجّه نداشته است.

مسأله 197. هرگاه زمينى را با آب قليل آب بكشند اگر از شن يا ريگ باشد و غساله يعنى آب باقيمانده در آن فرو رود، پاك است؛ امّا ريگ‌هاى زير آن زمين نجس مى‌شود. همچنين اگر سراشيبى‌داشته باشد آب از آن بگذرد پاك مى‌گردد، امّا اگر غساله روى زمين بماند نجس است، مگر با وسيله‌اى آن را جمع كنند.

مسأله 198. هرگاه ظاهر نمك سنگ و مواد ديگرى مانند آن نجس شود با آب كشيدن پاك مى‌شود، خواه با آب قليل باشد، يا كر و جارى، يا زير شير آب.

مسأله 199. هرگاه قند يا شكر نجس شود با آب كشيدن پاك نمى‌شود.

2. زمين‌

مسأله 200. اگر پاى انسان يا ته كفش او بر اثر راه رفتن روى زمين نجس، نجس شود، با راه رفتن روى زمين، يا كشيدن بر زمين، پاك مى‌شود؛ به شرط اين‌كه زمين، پاك و خشك باشد و عين نجاست زايل گردد. و نيز بايد زمين، خاك، يا سنگ، يا آجر فرش، يا سيمان و يا مانند آن باشد. امّا با راه‌رفتن روى فرش و حصير و سبزه، كف پا و ته كفش نجس، پاك نمى‌شود.

مسأله 201. هرگاه روى زمينى كه با چوب فرش شده راه برود پاك شدن كف پا و ته كفشِ نجس، مشكل است؛ ولى با راه‌رفتن روى آسفالت پاك مى‌شود.