ندهد، ولى اگر پيش از ماه رمضان يا در ماه رمضان چيزى را به فقير قرض دهد و بعد از آن‌كه فطره بر او واجب شد طلب خود را به جاى فطره حساب كند مانعى ندارد.

مسأله 1720. در زكات فطره خوراك شخصى خود انسان ملاك نيست بلكه خوراك معمولى اهل شهر و يا محل ملاك است؛ بنابراين، كسى كه هميشه برنج مى‌خورد مى‌تواند زكات فطره را از گندم بدهد.

مسأله 1721. در زكات فطره مى‌توان به جاى جنس، پول داد، مثلًا حساب مى‌كند قيمت يك من گندم چه اندازه است؛ پول آن را به همين عنوان به فقير مى‌دهد، ولى بايد توجّه داشت ملاك، قيمت خرده فروشى در بازار آزاد است، نه قيمت عمده فروشى و نرخ رسمى؛ و به تعبير ديگر بايد پولى بدهد كه فقير اگر بخواهد بتواند با آن همان جنس را از بازار بخرد.

مسأله 1722. گندم يا چيز ديگرى را كه براى فطره مى‌دهند بايد مخلوط با خاك و اشياء ديگر نباشد، مگر اين‌كه بقدرى كم باشد كه به حساب نيايد.

مسأله 1723. زكات فطره را از جنس معيوب نمى‌توان داد، ولى اگر جايى باشد كه آن جنس خوراك غالب آنها محسوب مى‌شود اشكال ندارد.

مسأله 1724. كسى كه زكات فطره چند نفر را مى‌دهد لازم نيست همه را از يك جنس بدهد؛ بلكه مى‌تواند (مثلًا) براى بعضى گندم و براى بعضى جو بدهد.

مسأله 1725. وقت اداى زكات فطره، روز عيد فطر قبل از انجام نماز است؛ بنابراين، كسى كه نماز عيدفطر را مى‌خواند بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد، ولى اگر نماز عيد را نمى‌خواند مى‌تواند تا ظهر روز عيد تأخير بيندازد.

مسأله 1726. اگر دسترسى به فقير ندارد مى‌تواند مقدارى از مال خود را به نيّت فطره جدا كرده و براى مستحقّى كه در نظر دارد يا براى هر مستحق كنار بگذارد و بايد هر وقت كه آن را مى‌دهد نيّت فطره نمايد.

مسأله 1727. اگر موقعى كه دادن زكات فطره واجب است فطره را ندهد و كنار هم‌