دهد و بعد به گمان اين‌كه روزه‌اش باطل شده دوباره يكى از آنها را عمداً بجا آورد بنابر احتياط واجب علاوه بر امساك آن روز، قضاى آن را نيز بجا مى‌آورد، ولى كفّاره ندارد.

مسأله 1396. اگر چيزى را به زور در گلوى روزه دار بريزند، يا سر او را در آب فرو برند، روزه‌اش باطل نمى‌شود؛ ولى اگر مجبورش كنند كه خودش افطار كند، مثلًا به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر جانى يا مالى به تو مى‌زنيم و او براى جلوگيرى از ضرر، غذا بخورد، روزه‌اش باطل مى‌شود.

مسأله 1397. احتياط واجب آن است كه روزه دار به جايى نرود كه مى‌داند چيزى در گلويش مى‌ريزند يا مجبورش مى‌كنند كه روزه را افطار كند؛ امّا اگر قصد رفتن كند و نرود، يا بعد از رفتن چيزى به خوردش ندهند، روزه‌اش صحيح است.

كارهايى كه براى روزه‌دار مكروه است‌

مسأله 1398. چند كار براى روزه دار مكروه است از جمله:

1. ريختن دوا در چشم؛ امّا اگر يقين دارد به فضاى حلق مى‌رسد و فرو مى‌رود براى روزه اشكال دارد.

2. سرمه كشيدن در صورتى كه مزه يا بوى آن به حلق برسد.

3. انجام كارهايى كه باعث ضعف مى‌شود، مانند خون گرفتن و حمّام رفتن.

4. انفيه كشيدن اگر نداند به حلق مى‌رسد؛ ولى اگر بداند به حلق مى‌رسد جايز نيست.

5. بو كردن گياههاى معطّر.

6. نشستن زن در آب، بنابر احتياط.

7. استعمال شياف به جهت درمان بنابر احتياط.

8. تر كردن لباس بر بدن.

9. كشيدن دندان و هر كارى‌كه سبب خون آمدن از دهان و موجب ضعف شود.

10. مسواك كردن با چوب تازه.