است و بايد شكسته بخواند.

مسأله 1188. هرگاه كسى مشغول نماز شكسته شود و در بين نماز يادش بيايد كه مسافر نيست و يا سفرش سفرى نيست كه نماز در آن شكسته باشد، بايد نماز را چهار ركعتى تمام كند و نمازش صحيح است.

مسأله 1189. هرگاه كسى اوّل وقت مسافر بوده و نماز را نخوانده و بعد به وطن يا جايى كه قصد دارد ده روز بماند وارد شود، بايد نماز را تمام بخواند و بعكس؛ و اگر كسى اوّل وقت در وطن يا محلّ اقامت بوده و نماز را نخوانده، مسافرت كرد، بايد نمازش را در سفر شكسته بخواند.

مسأله 1190. هرگاه نماز انسان در سفر قضا شود بايد قضاى آن را شكسته بخواند (خواه در سفر قضا كند يا در وطن)؛ و بعكس اگر در وطن نمازش قضا شود بايد قضاى آن را تمام بخواند (خواه در سفر قضا كند يا در وطن).

مسأله 1191. مستحبّ است مسافر به اميد ثواب الهى بعد از هر نماز شكسته سى مرتبه‌ سُبْحانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ للَّهِ وَ لا الهَ إلَّااللَّهُ وَ اللَّهُ اكْبَرُ بگويد.

مسأله 1192. حكم نماز مسافر مربوط به آسان بودن و سخت بودن سفر نيست، بلكه در مسافرتهاى راحت امروز نيز با شرايطى كه گفته شد بايد نماز را شكسته خواند.

نماز قضا

مسأله 1193. هركس نماز واجب را در وقت آن ترك كند بايد قضاى آن را به‌جا آورد، هر چند در تمام وقت نماز خواب بوده، يا به واسطه بيمارى، يا مستى، نماز را نخوانده باشد، امّا كسى كه در تمام وقت بى‌هوش بوده، قضا بر او واجب نيست، همچنين كافرى كه مسلمان شده و زنى كه در حال حيض يا نفاس بوده.

مسأله 1194. هرگاه بعد از وقت نماز بفهمد نمازى را كه خوانده باطل بوده، بايد آن را قضا كند.