مسأله 1113. هرگاه شك كند قضاى سجده يا تشهّد فراموش شده كه بر عهده او بود بعد از نماز به جا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز نگذشته سجده يا تشهّد را قضا نمايد و اگر گذشته نيز بنابر احتياط واجب بايد قضاى آن را به جا آورد و نماز او صحيح است.

مسأله 1114. براى قضاى سجده يا تشهّد، بعد از نماز نيّت مى‌كند، سپس همان سجده يا تشهّد را بدون اللَّه اكبر و چيز اضافى ديگر قضا مى‌كند و بعد بنابر احتياط سجده سهو به جا مى‌آورد.

خلل در اجزاء و شرايط نماز

مسأله 1115. اگر چيزى از واجبات نماز را عمداً كم و زياد كند، نماز او باطل است؛ امّا اگر به واسطه ندانستن مسأله باشد اگر آن جزء از اركان نماز است، نماز باطل مى‌شود؛ و اگر غير اركان است، نمازش صحيح است به شرط اين‌كه جاهل قاصر باشد، يعنى دسترسى براى يادگرفتن مسأله نداشته باشد.

مسأله 1116. هرگاه سهواً چيزى از اجزاى نماز را كم و زياد كند اگر از اركان نماز باشد، نماز باطل است و اگر از غير اركان باشد نماز صحيح است. و در صورتيكه شرايطى مثل وضو يا غسل انجام نشده باشد نماز باطل است، خواه عمداً باشد يا سهواً.

مسأله 1117. اگر پيش از سلام نماز يادش بيايد كه يك ركعت يا بيشتر از آخر نماز را نخوانده، بايد آن را به جا آورد و نمازش صحيح است؛ ولى اگر بعد از سلام متوجّه شود، چنانچه كارى كه نماز را عمداً و سهواً باطل مى‌كند (مانند پشت به قبله كردن) انجام داده، نماز باطل است؛ و اگر انجام نداده، بايد بلافاصله ركعت‌هاى فراموش شده را به جا آورد و نمازش صحيح است و احتياط واجب آن است كه سجده سهو براى سلام بى‌جا انجام دهد.

مسأله 1118. هرگاه بفهمد نماز را پيش از وقت خوانده، يا پشت به قبله به جا