عمل كند، تا آنجا كه نماز را باطل نمى‌كند، مثلًا اگر گمانش به دو ركعت مى‌رود بنا بر آن بگذارد و اگر گمانش به سه ركعت مى‌رود بايد بنا بر همان دو بگذارد.

مسأله 1075. نمازهاى مستحب سجده سهو ندارد، يعنى اگر كارى كند كه در نمازهاى واجب سجده سهو دارد، در نمازهاى مستحب سجده سهو لازم نيست.

همچنين سجده و تشهّد فراموش شده در نمازهاى مستحب قضا ندارد.

مسأله 1076. هرگاه بعد از گذشتن وقت نماز نافله شك كند آن را به جا آورده يا نه، اعتنا نكند؛ و اگر وقت‌باقى است به جا آورد.

3. شكهاى صحيح‌

مسأله 1077. چنانچه گفته شد شك در عدد ركعتهاى نمازهاى چهار ركعتى در نُه صورت صحيح است:

اوّل: شك ميان «دو و سه» بعد از سر برداشتن از سجده دوم: بايد بنا بگذارد كه سه ركعت خوانده و يك ركعت ديگر بخواند و نماز را تمام كند و بعد از نماز، يك ركعت نماز احتياط ايستاده به دستورى كه بعداً گفته مى‌شود به جا آورد؛ و اگر در سجده دوم بعد از ذكر واجب شك كند بنا بر احتياط واجب همين دستور را عمل كند، بعداً نماز را هم اعاده نمايد (اين حكم در تمام مواردى كه شك بايد بعد از تمام كردن سجده دوم باشد جارى است).

دوم: شك ميان «سه و چهار»: كه در هر جاى نماز باشد بنابر چهار مى‌گذارد و نماز را تمام كرده و بعد از آن يك ركعت نماز احتياط ايستاده، يا دو ركعت نشسته، به جا مى‌آورد.

سوم: شك ميان «دو و چهار» بعد از سر برداشتن از سجده دوم: كه بايد بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام كند و بعد دو ركعت نماز احتياط ايستاده بخواند.

چهارم: شك ميان «دو و سه و چهار» بعد از سر برداشتن از سجده دوم: بايد بنا را بر چهار بگذارد و بعد از نماز، دو ركعت نماز احتياط ايستاده، سپس دو