طولانى نماز جماعت كه طول آنها از طول خانه خدا بيشتر است همه مى‌تواند رو به قبله باشد.

مسأله 716. لازم نيست در موقع ايستادن، نوك انگشتان پا هم رو به قبله باشد، يا در موقع نشستن، سر زانوها كاملًا رو به قبله قرار گيرد، همين اندازه كه بگويند رو به قبله ايستاده يا نشسته كفايت مى‌كند.

مسأله 717. كسى كه نمى‌تواند نماز را نشسته بخواند، بايد به پهلوى راست طورى بخوابد كه جلو بدنش رو به قبله باشد؛ و اگر آن هم ممكن نيست به پهلوى چپ طورى بخوابد كه جلو بدنش رو به قبله باشد؛ و اگر اين را هم نمى‌تواند بايد به پشت بخوابد بطورى كه كف پاهاى او رو به قبله باشد.

مسأله 718. در نماز احتياط و سجده و تشهّد فراموش شده نيز بايد رو به قبله باشد؛ و در سجده سهو نيز احتياط واجب همين است.

مسأله 719. جايز است نماز مستحبّى را در حال راه رفتن و سواره بخواند و در اين حال لازم نيست رو به قبله باشد.

مسأله 720. براى تعيين قبله راههاى زيادى وجود دارد: نخست كوشش كند تا يقين حاصل نمايد؛ و نيز مى‌تواند به گفته دو شاهد عادل و يا يك فرد مورد اطمينان كه از روى نشانه‌هاى حسّى شهادت مى‌دهد و يا به قول كسى كه از روى قاعده علمى قبله را مى‌شناسد و محلّ اطمينان است، عمل كند؛ و اگر اينها ممكن نشد بايد به گمانى كه از محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاى آنان يا از راههاى ديگر پيدا مى‌شود عمل نمايد.

مسأله 721. قبله نماهاى معمولى در صورتى كه سالم باشد از وسايل خوب براى شناخت قبله است و گمان حاصل از آن كمتر از گمان از راههاى ديگر نيست، بلكه غالباً دقيق‌تر است.

مسأله 722. به گفته صاحب منزل يا مسؤول يك مسافرخانه و مانند آن در صورتى كه فردى بى مبالات نباشد مى‌توان اعتماد كرد.