و كفن و حنوط واجب نيست، بلكه بايد آنها را با همان لباسهايشان بعد از خواندن نماز دفن كنند.

مسأله 604. حكم مسأله سابق درباره كسانى است كه در ميدان جنگ كشته شده باشند، يعنى پيش از آن كه مسلمانان به او برسند جان داده باشد، امّا اگر به او برسند و زنده باشد، يا به صورت مجروح او را از ميدان جنگ خارج سازند و در بيمارستان يا غير آن از دنيا برود، گرچه ثواب شهيدان را دارد ولى حكم فوق شامل حال آنها نمى‌شود.

مسأله 605. در جنگهاى امروز كه ميدانهاى جنگ وسعت دارد و گاه كيلومترها يا فرسخها مسافت را در بر مى‌گيرد و گلوله‌هاى دشمن و مانند آن تا مسافت زيادى مى‌رسد، تمام اين صحنه كه مركز تجمّع سربازان است ميدان جنگ محسوب مى‌شود، ولى اگر دشمن بوسيله بمباران افرادى را دور از جبهه‌هاى جنگ به قتل برساند احكام بالا در مورد آنها جارى نيست.

مسأله 606. هرگاه به علّتى شهيد برهنه شده باشد بايد او را كفن كنند و بدون غسل دفن نمايند.

مسأله 607. دوم، كسانى كه قتل آنها به عنوان قصاص يا حدّ شرعى واجب شده است و حاكم شرع به آنها دستور مى‌دهد مراسم غسل ميّت را خودشان در حال حيات انجام دهند و سه غسل را طبق دستورى كه قبلًا گذشت به جا آورده، سپس دو قسمت از قسمتهاى سه گانه كفن يعنى لنگ و پيراهن را مى‌پوشند و مانند ميّت حنوط مى‌كنند و بعد از كشته شدن، قطعه سوم را بر آنها مى‌پوشانند و نماز بر آنها خوانده و به همان حال دفنشان مى‌كنند؛ و لازم نيست خون را از بدن و كفن آنها بشويند، حتّى اگر بر اثر ترس و وحشت خود را نجس كنند، تكرار غسل لازم نيست.

غسلهاى مستحب‌

مسأله 608. غسلهاى مستحب در شرع اسلام بسيار فراوان است و از جمله،