دست سوء استفاده كننده‌ها و كلاه‌شرعى‌گذارها را از آن قطع مى‌كند، و قوانينش را دور از اين گونه زائده‌ها عرضه مى‌نمايد.

مجموع اين نوسازى و بازسازى آنچنان زياد و دگرگون‌كننده است كه در پاره‌اى از روايات اسلامى از آن به‌ «دين جديد» تعبير شده است.

در روايتى كه از امام صادق عليه السلام در كتاب‌ «اثبات الهداة» نقل شده، چنين مى‌خوانيم:

«اذا خرج القائم يقوم بامر جديد، و كتاب جديد، و سنّة جديد و قضاء جديد [1]؛

هنگامى كه قائم خروج كند امر تازه، و روش تازه و داورى تازه‌اى با خود مى‌آورد».

روشن است كه تازگى اين برنامه‌ها و روشها و داوريها نه به خاطر آن است كه مذهب جديدى با خود مى‌آورد، بلكه آنچنان اسلام را از ميان انبوه خرافات، و تحريفها، و تفسيرهاى نادرست و تلقّى‌هاى غلط بيرون مى‌آورد كه بنائى كاملًا نو و جديد جلوه مى‌كند.

همچنين تازگى كتاب نه مفهوم آن است كه يك كتاب آسمانى جديد بر او نازل مى‌شود چرا كه امام قائم است و حافظ دين، نه پيامبر و آورنده آئين و كتاب جديد؛ بلكه قرآن اصيل فراموش شده را چنان از زواياى تحريفهاى معنوى، و تفسيرهاى نادرست بيرون مى‌كشد كه مى‌توان نام كتاب جديد بر آن گذاشت.

[1]- اثبات الهداة، ج 7، ص 83.