مى‌كنيم كه اگر كره اوّل ظلمانى را چنان در مقابل كره نورانى قرار دهيم كه فقط يك نوار باريك نورانى به طرف كره سوّم باشد، كسانى كه در بخش محاذى آن نقطه نورانى قرار دارند، آن را مى‌بينند و كسانى كه محاذى نيستند نمى‌بينند.

(1) چيزى كه با تجربه حسّى قابل درك است، نياز به توضيح بيشترى ندارد، آرى اگر زمين مسطّح بود گفتار بالا صحيح بود، ولى قطعا مسطّح نيست.

(2) ايراد ديگرى كه بر اين سخن وارد مى‌شود اين كه آنها مى‌گويند تمام بلادى كه در قسمتى از شب با نقطه رؤيت ماه مشترك هستند، اوّل ماه آنها يكى است.

(3) مفهوم اين سخن آن است كه اگر مثلا هنگام غروب آفتاب در مكّه ماه تولّد يابد، و مشاهده شود، مناطقى كه در شرق آن قرار دارد و چندين ساعت از شب آنها گذشته يا حتّى نيمه شب يا اواخر شب آنهاست، ماه براى آنها عوض مى‌شود يعنى تا نيمه شب يا اواخر شب، براى آنها شب آخر ماه رمضان بوده چون ماه شوّال‌