«امروز هيچ نگهدارى در برابر فرمان خدا نيست؛ مگر آن كس را كه او رحم كند»! در اين هنگام، موج در ميان آن دو حائل شد؛ و او در زمره غرقشدگان قرار گرفت!
تفسير:
طوفان شروع مىشود
در آيات گذشته، ديديم چگونه نوح عليه السلام و مؤمنان راستين دست به ساختن كشتى نجات زدند، و تن به تمام مشكلات و سخريههاى اكثريت بىايمان مغرور دادند، و خود را براى طوفان، همان طوفانى كه سطح زمين را از لوث مستكبران بىايمان پاك مىكرد، آماده ساختند.
آيات مورد بحث، سومين فراز اين سرگذشت، يعنى چگونگى نزول عذاب را بر اين قوم ستمگر، به طرز گويائى تشريح مىكند.
نخست مىگويد: «اين وضع همچنان ادامه داشت تا فرمان ما صادر شد، و طلايع عذاب آشكار گشت، و آب از درون تنور جوشيدن گرفت»! «حَتَّى إِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ».
«تَنُّور» (با تشديد نون) همان معنى را مىبخشد كه «تنور» در فارسى متداول امروز، يعنى محلى كه نان در آن پخت و پز مىشود.
در اين كه: جوشيدن آب از تنور چه تناسبى با مسأله نزديكشدن طوفان دارد، مفسران در آن گفتگو بسيار كردهاند:
بعضى گفتهاند: جوشيدن آب از درون تنور يك نشانه الهى بوده است براى نوح عليه السلام، تا او متوجه جريان شود و خود و يارانش با وسائل و اسباب لازم بر كشتى سوار شوند.
گروهى ديگر، احتمال دادهاند: تنور در اينجا در معنى مجازى و كنائى