فساد و منكرى مىجنگند» «وَ النَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَر».
9- «و آنها كه پس از اداى رسالت امر به معروف و نهى از منكر، به آخرين و مهمترين وظيفه اجتماعى خود يعنى: حفظ حدود الهى، اجراى قوانين او، و اقامه حق و عدالت قيام مىكنند» «وَ الْحافِظُونَ لِحُدوُدِ اللَّه».
پس از ذكر اين صفات نُهگانه، خداوند بار ديگر، چنين مؤمنان راستين و تربيتيافتگان مكتب ايمان و عمل را تشويق مىكند، و به پيامبرش مىگويد:
«اين مؤمنان را بشارت ده»! «وَ بَشِّرِ الْمُؤْمِنِين».
و از آنجا كه متعلق بشارت ذكر نشده، و يا به تعبير ديگر: بشارت به طور مطلق آمده است، مفهوم وسيعى را مىفهماند، كه هر خير و سعادتى را در بر مىگيرد، يعنى: آنها را به هر خير و هر سعادت، و هر گونه افتخار بشارت ده!.
توجه به اين نكته نيز لازم است كه: قسمتى از اين صفات نُهگانه (شش صفت اول)، مربوط به جنبههاى خودسازى و تربيتى افراد است، و قسمت ديگرى (صفت هفتم و هشتم)، به وظائف حساس اجتماعى، و پاكسازى محيط جامعه اشاره مىكند، و آخرين صفت، حكايت از مسئوليتهاى همگانى، در مورد تشكيل حكومت صالح، و شركت فعالانه در مسائل مثبت سياسى دارد.
***