188 قُلْ لا أَمْلِكُ لِنَفْسي نَفْعاً وَ لا ضَرّاً إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ وَ لَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَ ما مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذيرٌ وَ بَشيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ
ترجمه:
188- بگو: «من مالك سود و زيان خويش نيستم، مگر آنچه را خدا بخواهد؛ (و از غيب و اسرار نهان نيز خبر ندارم، مگر آنچه خداوند اراده كند؛) و اگر از غيب با خبر بودم، سود فراوانى براى خود فراهم مىكردم، و هيچ بدى (و زيانى) به من نمىرسيد؛ من فقط بيم دهنده و بشارت دهندهام براى گروهى كه ايمان مىآورند! (و آماده پذيرش حقند).
شأن نزول:
بعضى از مفسران (مانند مرحوم «طبرسى» در «مجمع البيان») نقل كردهاند:
اهل «مكّه» به پيامبر صلى الله عليه و آله گفتند: تو اگر با خدا ارتباط دارى آيا پروردگار تو را از گرانى و ارزانى اجناس در آينده با خبر نمىسازد؟ كه از اين طريق بتوانى آنچه به سود و منفعت است تهيه كنى و آنچه به زيان است كنار بگذارى؟
و يا از خشكسالى، و يا پر آبى مناطق مختلف آگاه سازد، تا به موقع از مناطق خشك به سرزمينهاى پر بركت كوچ كنى؟!
در اين هنگام آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت. «1»