تفسير:
انبوه جمعيت به تنهائى كارى نمىكند
در آيات گذشته ديديم كه خداوند مسلمانان را دعوت به فداكارى همه جانبه در مسير جهاد و برانداختن ريشه شرك و بتپرستى مىكند، و به آنها كه عشق زن و فرزند، اقوام و خويشاوندان، و مال و ثروت آن چنان روحشان را فرا گرفته كه حاضر به فداكارى و جهاد نيستند، شديداً اخطار مىكند.
به دنبال آن، در آيات مورد بحث، به مسأله مهمى اشاره مىكند كه هر رهبرى در لحظات حساس بايد پيروان خود را به آن متوجه سازد، و آن اين كه:
اگر عشق مال و فرزند، گروهى از افراد ضعيفالايمان را از جهاد بزرگى كه با مشركان در پيش داشتند باز دارد، نبايد گروه مؤمنان راستين از اين موضوع نگرانى به خود راه دهند، چرا كه خداوند نه در آن روزهائى كه نفراتشان كم بود (مانند ميدان جنگ «بدر») آنها را تنها گذارد، و نه در آن روز كه جمعيتشان چشم پر كن بود (مانند ميدان جنگ حُنَين)، انبوه جمعيت دردى را از آنها دوا كرد.
بلكه در هر حال يارى خدا و مددهاى او بود كه باعث پيروزيشان شد.
از اين جهت در آيه نخست مىفرمايد: «خداوند شما را در موارد بسيارى يارى كرد» «لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ في مَواطِنَ كَثيرَةٍ».
«مَواطِن» جمع «مَوْطِن» به معنى محلى است كه انسان براى اقامت دائمى يا موقت انتخاب مىكند. ولى يكى از معانى آن ميدانهاى جنگ مىباشد به تناسب اين كه جنگجويان مدتى كوتاه يا طولانى در آن اقامت مىكنند.
سپس اضافه مىكند: «و در روز حنين شما را يارى نمود، در آن روز كه فزونى جمعيتتان مايه اعجاب شما بود، ولى هيچ مشكلى را براى شما حل نكرد» «وَ يَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنْكُمْ شَيْئاً».