تعبير، سخنان ما را نيز در بر خواهد گرفت.
پس از آن، موسى عليه السلام به دنبال اين تضرع و تقاضا از پيشگاه خدا، عرضه مىدارد: «پروردگارا مىدانيم اين آزمايش تو بود كه هر كه را بخواهى (و مستحق ببينى) با آن گمراه مىكنى و هر كس را بخواهى (و شايسته بدانى) هدايت مىنمائى» «إِنْ هِيَ إِلَّا فِتْنَتُكَ تُضِلُّ بِها مَنْ تَشاءُ وَ تَهْدي مَنْ تَشاءُ».
در اينجا نيز مفسران در زمينه معنى «فِتْنَه» سخن بسيار دارند، ولى با توجه به اين كه «فِتْنَه» در قرآن مجيد مكرر به معنى آزمايش و امتحان آمده است- چنان كه در آيه 28 سوره «انفال» مىخوانيم: أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ: «سرمايهها و فرزندان شما وسيله آزمايش شما هستند»، و همچنين در آيه 2 سوره «عنكبوت» و در آيه 126 سوره «توبه»- مفهوم آيه مورد بحث چندان پيچيده نيست.
زيرا بدون شك بنىاسرائيل در اين صحنه با آزمايش شديدى روبرو شدند، و خداوند به آنها نشان داد كه اين تقاضا (تقاضاى رؤيت او) يك تقاضاى بىمورد و نابه جا و محال است.
و در پايان آيه موسى عليه السلام عرض مىكند: «بارالها تنها تو ولىّ و سرپرست مائى، ما را ببخش و مشمول رحمت خود قرار ده، تو بهترين آمرزندگانى» «أَنْتَ وَلِيُّنا فَاغْفِرْ لَنا وَ ارْحَمْنا وَ أَنْتَ خَيْرُ الْغافِرينَ».
از مجموع آيات و روايات استفاده مىشود: سرانجام، هلاكشدگان بار ديگر زندگى را از سر گرفتند و به اتفاق موسى عليه السلام به سوى بنىاسرائيل بازگشتند، و آنچه را ديده بودند براى آنها بازگو نمودند و به تبليغ و ارشاد آن مردم بىخبر پرداختند.
***