قطع كند، در راه شرّ خواهد افتاد و فال بد زدن مايه سوء ظن و موجب انتظار بلا و بدبختى كشيدن است. «1»
اما از فال بد كه عرب آن را «تطيّر» و «طيره» مىنامد، در روايات اسلامى- همان طور كه گفتيم- شديداً مذمت شده، چنان كه در قرآن مجيد نيز كراراً به آن اشاره گرديده و محكوم شده است. «2»
از جمله در حديثى مىخوانيم: پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود: الطِّيَرَةُ شِرْكٌ: «فال بد زدن (و آن را مؤثر در سرنوشت آدمى دانستن) يك نوع شرك به خدا است». «3»
و نيز مىخوانيم: اگر فال بد اثرى داشته باشد، همان اثر روانى است، امام صادق عليه السلام فرمود: الطِّيَرَةُ عَلى ما تَجْعَلُها إِنْ هَوَّنْتَها تَهَوَّنَتْ وَ إِنْ شَدَّدْتَها تَشَدَّدَتْ وَ إِنْ لَمْتَجْعَلْها شَيْئاً لَمْتَكُنْ شَيْئاً:
«فال بد اثرش به همان اندازه است كه آن را مىپذيرى، اگر آن را سبك بگيرى كم اثر خواهد بود، و اگر آن را محكم بگيرى پر اثر، و اگر به آن اعتنا نكنى، هيچ اثرى نخواهد داشت». «4»
در اخبار اسلامى از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل شده است كه: راه مبارزه با فال بد، بىاعتنائى است.
از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده كه فرمود: ثَلاثٌ لايَسْلَمُ مِنْها أَحَدٌ الطِّيَرَةُ وَ