اين معنى است كه تمام وسائل كار را در اختيار او بگذارند، به او قدرت و توانائى بخشند، ابزار كار را فراهم كنند و موانع را برطرف سازند، به مجموع اينها كلمه «تمكين» اطلاق مىشود.
درباره يوسف عليه السلام در قرآن مجيد مىخوانيم: وَ كَذلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِي الأَرْضِ: «اين چنين يوسف را در سرزمين مصر تمكين بخشيديم» «1» (و همه گونه قدرت در اختيار او قرار داديم).
اين آيه مانند بعضى ديگر از آيات قرآن، پس از ذكر نعمتهاى پروردگار، مردم را دعوت به شكرگزارى مىكند، و ناسپاسى آنها را نكوهش مىنمايد.
بديهى است: زنده كردن حس شكرگزارى و قدردانى در مردم در برابر نعمتهاى خدا تنها براى اين است كه طبق فرمان فطرت در برابر بخشنده نعمت، خضوع كنند، او را بشناسند و فرمانش را به جان و دل بپذيرند و به اين وسيله هدايت و تربيت شوند، نه اين كه شكرگزارى كمترين اثرى در مقام با عظمت پروردگار داشته باشد، بلكه اثر آن همانند آثار همه عبادتها و فرمانهاى او عايد خود انسان مىشود.
***