هستند و هر كس به آن اندازه كه به آنها شباهت دارد، وزن دارد، و آنها كه از ايشان بيگانهاند، كم وزن يا بىوزنند.
حتى در اين جهان نيز دوستان خدا مقياس سنجشند، ولى از آنجا كه بسيارى از حقايق در اين عالم در پرده ابهام مىماند، و در روز قيامت كه به مقتضاى «وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّار» «1»
روز بروز و ظهور است اين واقعيتها آشكار مىگردد.
و از اينجا روشن مىشود كه: چرا «موازين» جمع بسته شده است، زيرا اولياى حق كه ترازوهاى سنجشند، متعددند.
اين احتمال نيز وجود دارد كه هر كدام از آنها در صفتى ممتاز بودهاند، بنابراين، هر يك ميزان سنجش يكى از صفات و اعمال آدمى هستند و چون اعمال و صفات انسانها مختلف است، الگوها و ترازوهاى سنجش نيز بايد مختلف باشد.
و نيز از اينجا روشن مىشود كه: آنچه در بعضى از روايات مانند روايتى از امام صادق عليه السلام وارد شده كه پرسيدند: ما مَعْنَى الْمِيْزانِ قالَ الْعَدْلُ: «معنى ميزان چيست؟ فرمود: عدل است» «2» با آنچه گفتيم منافاتى ندارد؛ زيرا دوستان خداوند و مردان و زنان نمونه جهان، مظهر عدل مىباشند: عدل از نظر فكر،
عدل از نظر عقيده،
و عدل از نظر صفات و اعمال (دقت كنيد).
***