مىكنيد (و مخالفت مىنمائيد). و سوگندهاى خود را حفظ كنيد (و نشكنيد!) خداوند آيات خود را اين چنين براى شما بيان مىكند، شايد شكر او را به جا آوريد!
شأن نزول:
از حدّ تجاوز نكنيد!
در مورد نزول آيات فوق، روايات متعددى نقل شده است، از جمله اين كه:
روزى پيامبر صلى الله عليه و آله درباره رستاخيز و وضع مردم در آن دادگاه بزرگ الهى بياناتى فرمود، اين بيانات مردم را تكان داد و جمعى گريستند.
به دنبال آن جمعى از ياران پيامبر صلى الله عليه و آله تصميم گرفتند، پارهاى از لذائذ و راحتىها را بر خود تحريم كرده و به جاى آن به عبادت پردازند.
امير مؤمنان على عليه السلام سوگند ياد كرد كه شبها كمتر بخوابد و مشغول عبادت باشد.
«بلال» سوگند ياد كرد كه همه روز، روزه باشد.
«عثمان بن مظعون» قسم ياد كرد كه آميزش جنسى را با همسر خويش ترك گويد و به عبادت پردازد.
روزى همسر «عثمان بن مظعون» نزد «عايشه» آمد، او زن جوان و صاحب جمالى بود، عايشه از وضع او متعجب شد و گفت: چرا به خودت نمىرسى، و زينت نمىكنى؟!
در پاسخ گفت: براى چه كسى زينت كنم؟
همسرم مدتى است كه مرا ترك گفته و رهبانيت را پيش گرفته است.
اين سخن به گوش پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد، فرمان داد همه مسلمانان به مسجد آيند، هنگامى كه در مسجد اجتماع كردند، بالاى منبر قرار گرفت، پس از حمد و ثناى