تفسير:
تثليث در مسيحيت
در تعقيب بحثهائى كه در مورد انحرافات يهود، در آيات قبل، گذشت، اين آيات و آيات بعد، از انحرافات مسيحيان سخن مىگويد.
نخست از مهمترين انحراف مسيحيت يعنى مسأله «الوهيت مسيح» و «تثليث معبود» بحث كرده مىفرمايد: «به طور مسلّم آنها كه گفتهاند: خدا همان مسيح بن مريم است، كافر شدند» «لَقَدْ كَفَرَ الَّذينَ قالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسيحُ ابْنُ مَرْيَمَ».
چه كفرى از اين بالاتر كه خداوند نامحدود از هر جهت را، با مخلوقى كه از هر جهت محدود است يگانه و متحد بدانند، و صفات مخلوق را براى خالق قرار دهند؟!
در حالى كه خود مسيح عليه السلام با صراحت به بنىاسرائيل گفت: «خداوند يگانهاى را پرستش كنيد كه پروردگار من و شما است» «وَ قالَ الْمَسيحُ يا بَني إِسْرائيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَ رَبَّكُمْ».
و به اين ترتيب، بيزارى خود را از هر گونه شرك و غلوّ در مورد خويش نفى كرد و خود را همانند ديگران مخلوقى از مخلوقات خدا معرفى نمود.
و نيز مسيح عليه السلام براى تأكيد اين مطلب و رفع هر گونه ابهام و اشتباه اضافه كرد: «هر كس شريكى براى خدا قرار دهد خداوند بهشت را بر او حرام كرده و جايگاه او آتش است» «إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَ مَأْواهُ النَّارُ».
و باز براى تأكيد بيشتر و اثبات اين حقيقت كه شرك و غلوّ يك نوع ظلم آشكار است به آنها گفت: «براى ستمگران و ظالمان هيچ گونه يار و ياورى