65 وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتابِ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَكَفَّرْنا عَنْهُمْ سَيِّئاتِهِمْ وَ لَا دْخَلْناهُمْ جَنَّاتِ النَّعيمِ
66 وَ لَوْ أَنَّهُمْ أَقامُوا التَّوْراةَ وَ الإِنْجيلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ لَا كَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ مِنْهُمْ أُمَّةٌ مُقْتَصِدَةٌ وَ كَثيرٌ مِنْهُمْ ساءَ ما يَعْمَلُونَ
ترجمه:
65- و اگر اهل كتاب ايمان بياورند و تقوا پيشه كنند، گناهان آنها را مىبخشيم؛ و آنها را در باغهاى پر نعمت بهشت، وارد مىسازيم.
66- و اگر آنان، «تورات» و «انجيل» و آنچه را از سوى پروردگارشان بر آنها نازل شده (قرآن) بر پا دارند، از آسمان و زمين، روزى خواهند خورد؛ جمعى از آنها، معتدل و ميانهرو هستند؛ ولى بيشترشان اعمال بدى انجام مىدهند.
تفسير:
عمل به فرمان و نزول بركات
به دنبال انتقادات گذشته از برنامه و روش اهل كتاب در آيات قبل، در اين دو آيه آن چنان كه اصول تربيتى اقتضا مىكند، قرآن براى بازگرداندن منحرفان اهل كتاب به راه راست، و نشان دادن مسير واقعى به آنها، و تقدير از اقليتى كه در ميان آنان وجود داشت و با اعمال خلاف آنها همگام نبود، نخست چنين مىگويد: