پس از آن مىفرمايد: «اين پيامبر از طرف آن كس كه پرورش و تربيت شما را بر عهده گرفته آمده است» «مِنْ رَبِّكُمْ».
بعد اضافه مىكند: «اگر ايمان بياوريد به سود شما است به ديگرى خدمت نكردهايد، بلكه به خودتان خدمت نمودهايد» «فَآمِنُوا خَيْراً لَكُمْ».
سپس توجه مىدهد: فكر نكنيد اگر شما راه كفر پيش گيريد به خدا زيانى مىرسد، چنين نيست؛ زيرا خداوند مالك آنچه در آسمانها و زمين است مىباشد، مىفرمايد: «و اگر كافر شويد (به خدا زيانى نمىرسد) آنچه در آسمانها و زمين است ملك خدا است» «وَ إِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ الأَرْضِ».
به علاوه، چون خداوند، عالم و حكيم است دستورهائى را كه به شما داده و برنامههائى را كه تنظيم كرده همگى روى فلسفه و مصالحى بوده و به سود شما است؛ زيرا «خداوند همواره دانا و حكيم است» «وَ كانَ اللَّهُ عَليماً حَكيماً».
بنابراين، اگر پيامبران و برنامههائى فرستاده، نه به خاطر نياز خود بوده، كه به خاطر علم و حكمتش بوده است.
با توجه به تمام اين جهات، آيا سزاوار است كه راه ايمان را رها كرده و به راه كفر گام نهيد؟!
***