69 وَ مَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَ الرَّسُولَ فَأُولئِكَ مَعَ الَّذينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ وَ الصِّدِّيقينَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحينَ وَ حَسُنَ أُولئِكَ رَفيقاً
70 ذلِكَ الْفَضْلُ مِنَ اللَّهِ وَ كَفى بِاللَّهِ عَليماً
ترجمه:
69- و كسى كه خدا و پيامبر را اطاعت كند، (در روز رستاخيز) همنشين كسانى خواهد بود كه خدا، نعمت خود را بر آنان تمام كرده؛ از پيامبران و صديقان و شهداء و صالحان؛ و آنها رفيقهاى خوبى هستند!
70- اين موهبتى از ناحيه خداست. و كافى است كه او، (از حال بندگان، و نيات و اعمالشان) آگاه است.
شأن نزول:
يكى از صحابه پيامبر صلى الله عليه و آله به نام «ثوبان» كه نسبت به آن حضرت محبت و علاقه شديدى داشت، روزى با حال پريشان خدمتش رسيد، پيامبر صلى الله عليه و آله از سبب ناراحتى او سؤال نمود، در جواب عرض كرد:
زمانى كه از شما دور مىشوم و شما را نمىبينم ناراحت مىشوم، امروز در اين فكر فرو رفته بودم كه فرداى قيامت اگر من اهل بهشت باشم، مسلماً در مقام و جايگاه شما نخواهم بود، و بنابراين شما را هرگز نخواهم ديد.
و اگر اهل بهشت نباشم، كه تكليفم روشن است، بنابراين در هر حال از درك حضور شما محروم خواهم شد، با اين حال چرا افسرده نباشم؟!
دو آيه فوق نازل شد و به اين گونه اشخاص بشارت داد كه افراد مطيع