تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 563

الف- اگر منظور از «اولوا الامر»، امامان معصوم باشند، با كلمه «أُولُوا» كه به معنى جمع است سازگار نيست؛ زيرا امام معصوم در هر زمان يك نفر بيش نمى‌باشد.
پاسخ اين سؤال چنين است: امام معصوم در هر زمان اگر چه يك نفر بيش نيست ولى در مجموع زمان‌ها افراد متعددى را تشكيل مى‌دهند و مى‌دانيم آيه تنها وظيفه مردم يك زمان را تعيين نمى‌كند.
ب- اولوا الامر مطابق اين معنى در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله وجود نداشته، و در اين صورت چگونه فرمان به اطاعت از وى داده شده است؟
پاسخ اين سؤال از گفته بالا نيز روشن مى‌شود؛ زيرا آيه منحصر به زمان معينى نيست و وظيفه مسلمانان را در تمام اعصار و قرون روشن مى‌سازد.
به عبارت ديگر مى‌توانيم چنين بگوئيم: اولوا الامر در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله خود پيامبر صلى الله عليه و آله بود؛ زيرا پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله هم منصب «رسالت» داشت، كه در آيه به عنوان «أَطِيْعُوا الرَّسُولَ» از او ياد شده، و هم منصب «رهبرى و زمامدارى امت اسلامى» كه قرآن به عنوان «أُولِى الأَمْر» از آن ياد كرده، بر اين اساس، پيشوا و رهبر معصوم در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله، خود پيامبر صلى الله عليه و آله بود كه علاوه بر منصب رسالت و ابلاغ احكام اسلام، اين منصب را نيز بر عهده داشت، و شايد تكرار نشدن «أَطِيْعُوا» در بين «رسول» و «اولوا الامر» خالى از اشاره به اين معنى نباشد.
به عبارت ديگر، منصب «رسالت» و منصب «اولوا الامرى» دو منصب مختلف است كه در وجود پيامبر صلى الله عليه و آله يك جا جمع شده، ولى در امام از هم جدا شده است و امام تنها منصب دوم را دارد.
ج- اگر منظور از «اولوا الامر» امامان و رهبران معصوم است، پس چرا در ذيل آيه كه مسأله تنازع و اختلاف مسلمانان را بيان مى‌كند، مى‌گويد: فَانْ تَنازَعْتُمْ

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 563

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست