آنان ميان دو همسر الفت مىدهد» «إِنْ يُريدا إِصْلاحاً يُوَفِّقِ اللَّهُ بَيْنَهُما».
و براى اين كه به «حَكَمَيْن» هشدار دهد كه حسن نيت به خرج دهند، در پايان آيه مىفرمايد: «خداوند از نيت آنها با خبر و آگاه است» «إِنَّ اللَّهَ كانَ عَليماً خَبيراً».
***
نكته:
امتيازات محكمه فاميلى
محكمه صلح خانوادگى كه در آيه فوق به آن اشاره شد، يكى از شاهكارهاى اسلام است.
اين محكمه امتيازاتى دارد كه ساير محاكم فاقد آن هستند، از جمله:
1- محيط خانواده، كانون احساسات و عواطف است و طبعاً مقياسى كه در اين محيط بايد به كار رود، با مقياس ساير محيطها متفاوت است، يعنى همانگونه كه در «دادگاههاى جنائى» نمىتوان با مقياس محبت و عاطفه كاركرد، در محيط خانواده نيز نمىتوان تنها با مقياس خشك قانون و مقررات بى روح گام برداشت.
در اينجا بايد حتى الامكان اختلافات را از طرق عاطفى حل كرد، لذا دستور مىدهد: داوران اين محكمه كسانى باشند كه پيوند خويشاوندى با دو همسر دارند و مىتوانند عواطف آنها را در مسير اصلاح تحريك كنند.
بديهى است اين امتياز تنها در اين محكمه است و ساير محاكم فاقد آن هستند.
2- در محاكم عادى قضائى، طرفين دعوا مجبورند براى دفاع از خود، هر گونه اسرارى كه دارند فاش سازند.