كسى كه فرزند شخص ديگرى بود به نام فرزند خود مىخواندند، و فرزند خوانده مشمول تمام احكام فرزند حقيقى بود، و به همين دليل با همسران فرزند خوانده خود ازدواج نمىكردند.
بايد توجه داشت: فرزند خواندگى و احكام آن در اسلام به كلى بى اساس است.
4- «و نيز حرام شده است براى شما جمع در ميان دو خواهر» «وَ أَنْ تَجْمَعُوا بَيْنَ الأُخْتَيْنِ».
يعنى ازدواج با دو خواهر در زمان واحد مجاز نيست، بنابراين اگر با دو خواهر يا بيشتر در زمانهاى مختلف و بعد از جدائى از خواهر قبلى انجام گيرد، مانعى ندارد.
و از آنجا كه در زمان جاهليت جمع ميان دو خواهر رائج بود، و افرادى مرتكب چنين ازدواجهائى شده بودند، قرآن بعد از جمله فوق مىگويد: «مگر آنچه در گذشته واقع شده» «إِلَّا ما قَدْ سَلَفَ».
يعنى اين حكم (همانند احكام ديگر) عطف به گذشته نمىشود، و كسانى كه قبل از نزول اين قانون، چنين ازدواجى انجام دادهاند كيفر و مجازاتى ندارند، اگر چه اكنون بايد يكى از آن دو را انتخاب كرده، و ديگرى را رها كنند.
در پايان آيه مىفرمايد: «خداوند آمرزنده و مهربان است» «إِنَّ اللَّهَ كانَ غَفُوراً رَحيماً».
شايد رمز اين كه اسلام از چنين ازدواجى جلوگيرى كرده، اين باشد كه دو خواهر به حكم نسب و پيوند طبيعى نسبت به يكديگر علاقه شديدى دارند، ولى به هنگامى كه رقيب هم شوند، طبعاً نمىتوانند آن علاقه سابق را حفظ كنند، و به اين ترتيب يك نوع تضاد عاطفى در وجود آنها پيدا مىشود، كه براى