كانُوا أَكْثَرَ مِنْ ذلِكَ فَهُمْ شُرَكاءُ فِي الثُّلُثِ» يعنى بايد ثلث مال را در ميان خودشان تقسيم كنند.
سپس اضافه مىكند: «اين تقسيم نيز بعد از انجام وصيت او و ديونى است كه بايد پرداخت گردد» «مِنْ بَعْدِ وَصِيَّةٍ يُوصى بِها أَوْ دَيْنٍ».
با اين هشتدار «كه وصيت و همچنين دين، جنبه زيان رسانيدن به ورثه نداشته باشد» «غَيْرَ مُضَارٍّ».
به اين معنى كه بيش از ثلث، وصيت نكند؛ زيرا طبق رواياتى كه از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و ائمه اهل بيت عليهم السلام وارد شده، وصيت بيش از ثلث «اضرار» به ورثه است، و نفوذ آن مشروط به رضايت آنها مىباشد. «1»
و يا اين كه: براى محروم ساختن ورثه و زيان رسانيدن به آنها اعتراف به ديون و بدهىهائى كند، در حالى كه بدهكار نباشد.
و در پايان براى تأكيد مىفرمايد: «اين توصيهاى است الهى و خداوند عليم و حليم است» «وَصِيَّةً مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَليمٌ حَليمٌ».
كه بايد محترم شمرده شود، زيرا خداوند به منافع و مصالح شما آگاه است كه اين احكام را مقرر داشته و نيز از نيات وصيت كنندگان آگاه مىباشد، در عين حال «حليم» است و كسانى را كه بر خلاف فرمان او رفتار مىكنند، فوراً مجازات نمىنمايد».
***