تفسير:
خيانت در اموال يتيمان ممنوع
در هر اجتماعى بر اثر حوادث گوناگون پدرانى از دنيا مىروند و فرزندان صغيرى از آنها باقى مىمانند، منتها در جوامع نا سالم كه گرفتار جنگهاى داخلى هستند- مانند جامعه عرب در زمان جاهليت- تعداد اين گونه كودكان يتيم بسيار زيادتر است، كه بايد از طرف حكومت اسلامى و فرد، فرد مسلمانان، تحت حمايت قرار گيرند. در آيه فوق، سه دستور مهم درباره اموال يتيمان داده شده است:
1- نخست، طبق يك دستور مىفرمايد: «اموال يتيمان را (به هنگامى كه رشد پيدا كنند) به آنها بدهيد» «وَ آتُوا الْيَتامى أَمْوالَهُمْ».
يعنى تصرف شما در اين اموال تنها به عنوان امين و ناظر و وكيل است نه به عنوان يك مالك.
2- دستور بعد براى جلوگيرى از حيف و ميلهائى است، كه گاهى سرپرستهاى يتيمان به بهانه اين كه تبديل كردن مال به نفع يتيم است.
يا تفاوتى با هم ندارد.
و يا اگر بماند ضايع مىشود، اموال خوب و زبده يتيمان را برمىداشتند و اموال بد و نامرغوب خود را به جاى آن مىگذاشتند، قرآن مىفرمايد: «و هيچ گاه اموال پاكيزه آنها را با اموال ناپاك و پست خود عوض نكنيد» «وَ لا تَتَبَدَّلُوا الْخَبيثَ بِالطَّيِّبِ».
3- «و اموال آنها را با اموال خود نخوريد» «وَ لا تَأْكُلُوا أَمْوالَهُمْ إِلى أَمْوالِكُمْ». «1»