تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 260

منظور از «نَفْس» در آيه، مجموعه جسم و جان است، اگر چه گاهى نفس در قرآن، تنها به روح نيز اطلاق مى‌شود، و تعبير به «چشيدن» اشاره به احساس كامل است؛ زيرا گاه مى‌شود انسان غذائى را با چشم مى‌بيند و يا با دست لمس مى‌كند، ولى هيچكدام از اينها احساس كامل نيست، مگر زمانى كه به وسيله ذائقه خود آن را بچشد.
گويا در سازمان خلقت بالاخره مرگ نيز يك نوع غذا براى آدمى و موجودات زنده است.
پس از آن مى‌گويد: بعد از زندگى اين جهان، مرحله پاداش و كيفر اعمال شروع مى‌شود، در اينجا عمل است بدون جزا و آنجا جزا است بدون عمل، مى‌فرمايد: «و شما پاداش خود را به طور كامل در روز قيامت دريافت خواهيد كرد» «وَ إِنَّما تُوَفَّوْنَ أُجُورَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ».
جمله «تُوَفَّونَ» كه به معنى پرداخت كامل است، نشان مى‌دهد: اجر و پاداش انسان به طور كامل در روز قيامت پرداخت مى‌گردد، بنابراين مانعى ندارد كه در عالم برزخ (جهانى كه واسطه ميان دنيا و آخرت است) قسمتى از نتائج اعمال خود و پاداش و كيفر را ببيند، زيرا اين پاداش و كيفر برزخى كامل نيست.
آن گاه اضافه مى‌كند: «كسانى كه از تحت تأثير جاذبه آتش دوزخ دور شوند و داخل در بهشت گردند، نجات يافته، و محبوب و مطلوب خود را پيدا كرده‌اند» «فَمَنْ زُحْزِحَ عَنِ النَّارِ وَ أُدْخِلَ الْجَنَّةَ فَقَدْ فازَ».
كلمه «زُحْزِحَ» در اصل به معنى اين است كه انسان خود را از تحت تأثير جاذبه و كشش چيزى تدريجاً خارج و دور سازد و «فازَ» در اصل به معنى نجات از هلاكت و رسيدن به محبوب است.
گويا دوزخ با تمام قدرتش انسان‌ها را به سوى خود جذب مى‌كند، و راستى

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 3 صفحه : 260

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست