تفسير:
غزوه حمراء الاسد
حال كه روشن شد آيات مورد بحث، در چه موردى نازل شده، به تفسير آيات باز مىگرديم.
در نخستين آيه مىگويد: «آنها كه دعوت خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله را اجابت نمودند و پس از آن همه جراحات، به سمت ميدان نبرد حركت كردند، براى آنها كه نيكى كردند و تقوا پيشه گرفتند پاداش بزرگى است» «الَّذينَ اسْتَجابُوا لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ مِنْ بَعْدِ ما أَصابَهُمُ الْقَرْحُ لِلَّذينَ أَحْسَنُوا مِنْهُمْ وَ اتَّقَوْا أَجْرٌ عَظيمٌ».
براى آنها كه بعد از آن همه جراحاتى كه در روز احد پيدا نمودند، آماده شركت در جنگ ديگرى با دشمن شدند و برنامه نيكى و تقوا پيش گرفتند، يعنى با نيت پاك و اخلاص كامل در ميدان جنگ شركت كردند، پاداش بزرگى خواهد بود.
از اين كه در آيه فوق پاداش عظيم را اختصاص به جمعى داده است، معلوم مىشود در ميان آنها افرادى يافت مىشدند كه خلوص كامل نداشتند، و نيز ممكن است تعبير مِنْهُمْ: «بعضى از ايشان» اشاره به اين باشد كه بعضى از جنگجويان احد، به بهانهاى از شركت در اين ميدان، خوددارى كرده بودند.
***
آن گاه قرآن در آيه بعد، يكى از نشانههاى زنده پايمردى و استقامت آنها را به اين صورت بيان مىكند:
«اينها كسانى بودند كه مردم به آنها گفتند: مردم براى حمله به شما آماده شدهاند، از آنها بترسيد، اما بر ايمانشان افزود و گفتند: خدا ما را كافى است و او