با آيات گذشته نشان مىدهد، بعد از حادثه احد نازل شده است. اما مضمون و محتواى آيات تعميم دارد، و همه شهدا، حتى شهداى بدر را كه چهارده نفر بودند شامل مىشود، لذا در حديثى از امام باقر عليه السلام نقل شده كه فرمود: آيات درباره شهداى احد و بدر هر دو نازل شده است. «1»
ابن مسعود از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل مىكند: خداوند به ارواح شهيدان احد خطاب كرد و از آنها پرسيد: چه آرزوئى داريد؟ آنها گفتند:
پروردگارا! ما بالاتر از اين چه آرزوئى مىتوانيم داشته باشيم، كه غرق نعمتهاى جاويدان توايم و در سايه عرش تو مسكن داريم، تنها تقاضاى ما اين است كه بار ديگر بجهان برگرديم و مجدداً در راه تو شهيد شويم، خداوند فرمود:
فرمان تخلفناپذير من اين است: «كسى دوباره به دنيا باز نگردد، عرض كردند».
حالا كه چنين است تقاضاى ما اين است كه سلام ما را به پيامبر صلى الله عليه و آله برسانى و به بازماندگانمان، حال ما را بگوئى و از وضع ما به آنها بشارت دهى كه هيچگونه نگران نباشند، در اين هنگام آيات فوق نازل شد. «2»
تفسير:
زندگان جاويد!
چنين بنظر مىرسد: بعد از حادثه احد جمعى از افراد سست ايمان مىنشستند و بر دوستان و بستگان خود كه در احد شهيد شده بودند، تأسف