مربوط به حوادث آن است، آيات سابق نيز اين حقيقت را تأييد مىكند.
مىفرمايد: «هيچ گونه اختيارى (درباره عفو كافران، يا مؤمنان فرارى از جنگ) براى تو نيست، مگر اين كه (خدا) بخواهد آنها را ببخشد، يا مجازات كند؛ زيرا آنها ستمگرند» «لَيْسَ لَكَ مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أَوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإِنَّهُمْ ظالِمُونَ».
و اما در مورد تفسير آيه دو معنى بيش از همه جلب توجه مىكند:
نخست اين كه: اين آيه جمله مستقلى را تشكيل مىدهد و بنابراين جمله «أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ» به معنى «الَّا أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ» است و معنى آيه روى هم رفته چنين مىشود: «درباره سرنوشت آنها كارى از دست تو ساخته نيست مگر اين كه خدا بخواهد آنها را ببخشد يا به خاطر ستمى كه كردهاند مجازاتشان كند».
و منظور از «آنها» كفارى مىباشند كه در اين جنگ ضربههاى سخت به مسلمانان وارد ساختند و حتى دندان و پيشانى پيغمبر صلى الله عليه و آله را شكستند.
و يا مسلمانانى مىباشند كه از ميدان جنگ فرار كردند، و پس از پايان جنگ پشيمان شدند و از پيغمبر تقاضاى عفو كردند.
آيه مىگويد: «عفو و بخشش يا مجازات و عذاب آنها به دست خدا است و پيامبر هم بدون اذن پروردگار كارى انجام نمىدهد».
تفسير ديگر اين كه: «لَيْسَ لَكَ مِنَ الأَمْرِ شَيْءٌ» جمله معترضه است و جمله «أَوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ» عطف به جمله «أَوْ يَكْبِتَهُمْ» مىباشد، و اين آيه دنباله آيه قبل محسوب مىشود، در اين صورت مجموع معنى دو آيه چنين خواهد بود:
«خداوند وسائل پيروزى را در اختيار شما قرار خواهد داد، و يكى از چهار سرنوشت را براى كافران مقرر مىسازد:
يا قسمتى از پيكر لشكر مشركان را از بين مىبرد.