علماى لغت استخوانهاى بالاى سينه است، همانجا كه گردنبند روى آن قرار مىگيرد، چنان كه «ابن منظور» در «لسان العرب» مىگويد: «قالَ أَهْلُ اللُّغَةِ أَجْمَعُونَ مَوْضِعُ الْقِلادَةِ مِنَ الصَّدْرِ».
در عين حال، معانى متعدد ديگرى نيز براى آن ذكر كرده است، از جمله اين كه: «تَرائِب» به معنى قسمت پيش روى انسان است (در مقابل صلب كه پشت انسان است)، يا اين كه «تَرائِب» به معنى دستها، پاها و چشمها است، يا اين كه مجموعه استخوانهاى سينه، و يا چهار دنده از طرف راست و چهار دنده از طرف چپ است.
به هر حال، در اين كه منظور از «صلب» و «ترائب» در اين آيه شريفه چيست؟ در ميان مفسران گفتگوى بسيار است و تفسيرهاى فراوانى براى آن گفتهاند از جمله:
1- «صلب» اشاره به خود مردان و «ترائب» اشاره به زنان است؛ چرا كه مردان مظهر صلابت، و زنان مظهر لطافت و زينتند، بنابراين، آيه اشاره به تركيب نطفه انسان از نطفه مرد و زن مىكند، كه در اصطلاح امروز «اسپرم» و «اوول» ناميده مىشود.
2- «صلب» اشاره به پشت مرد، و «ترائب» اشاره به سينه و قسمتهاى جلو بدن او است، بنابراين، منظور نطفه مرد است كه از قسمتهاى درون شكم كه در ميان پشت و قسمت جلو قرار دارد خارج مىشود.
3- منظور خروج جنين است از رحم زن، كه ميان پشت و قسمتهاى جلو بدن او قرار گرفته است.
4- بعضى گفتهاند: اين آيه، اشاره به يك نكته دقيق علمى است كه اكتشافات اخير از روى آن پرده برداشته، و در عصر نزول قرآن مسلماً از همه