تفسير نمونه - مكارم شيرازى، ناصر - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 191

«صُحُف» جمع «صحيفه» در اصل، به معنى چيز گسترده است، مانند صفحه صورت، و سپس به الواح و كاغذهائى كه روى آن مطالبى را مى‌نويسند اطلاق شده است.
گشوده شدن نامه‌هاى اعمال در قيامت، هم، در برابر چشم صاحبان آنها است، تا بخوانند و خودشان به حساب خود برسند، همان گونه كه در سوره «اسراء»، آيه 14 آمده است: «إِقرَأْ كِتابَكَ كَفى‌ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيْباً».
و هم، در برابر چشم ديگران، كه خود تشويقى است براى نيكوكاران و مجازات و رنجى است براى بدكاران.
***
پس از آن، مى‌افزايد: «و در آن زمان كه پرده از روى آسمان بر گرفته شود» «وَ إِذَا السَّماءُ كُشِطَتْ».
«كُشِطَتْ» از ماده «كشط» (بر وزن كشف) در اصل چنان كه «راغب» در «مفردات» مى‌گويد: به معنى «كندن پوست حيوان» است، و بنا به گفته «ابن منظور» در «لسان العرب» به معنى بر داشتن پرده از روى چيزى نيز آمده است، و لذا هنگامى كه ابرها پاره شوند و متفرق گردند اين تعبير به كار مى‌رود.
و منظور از آن در آيه مورد بحث، اين است: پرده‌هائى كه در اين دنيا بر جهان ماده و عالم بالا افكنده شده، و مانع از آن است كه مردم فرشتگان يا بهشت و دوزخ- كه درون اين جهان است- را ببينند، كنار مى‌رود، و انسان‌ها حقايق عالم هستى را مى‌بينند، و همان طور كه در آيات بعد مى‌آيد، دوزخ شعله‌ور، و بهشت به انسان‌ها نزديك مى‌گردد.
آرى، روز قيامت «يومُ البُروز» است، حقايق اشياء در آن روز ظاهر و آشكار مى‌گردد، و پرده از آسمان برداشته مى‌شود.

نام کتاب : تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 26 صفحه : 191

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست