در حديثى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله نقل شده كه دو انگشت مباركش را كنار هم گرفت و فرمود: بُعِثْتُ أَنَا وَ السَّاعَةُ كَهَاتَيْنِ: «قيام من و قيام قيامت همانند اين دو است»!. «1»
ولى، تفسير اول از همه مناسبتر است.
***
آنگاه، مىافزايد: «منتهاى قيامت به سوى پروردگار تو است» «إِلى رَبِّكَ مُنْتَهاها».
تنها او است كه: مىداند قيامت كى بر پا مىشود، هيچ شخص ديگرى از آن آگاه نيست، و هر گونه تلاش و كوشش براى آگاهى از زمان قيام قيامت بىفايده است.
اين، همان مطلبى است كه در آيه 34 سوره «لقمان» نيز آمده است: إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ: «علم زمان وقوع قيامت تنها نزد خدا است».
و در آيه 187 سوره «اعراف» مىفرمايد: قُلْ إِنَّما عِلْمُها عِنْدَ رَبِّي: «بگو علم آن فقط نزد پروردگار من است».
بعضى گفتهاند: منظور از جمله بالا اين است كه: تحقق و انجام قيامت به دست خدا است، و در حقيقت به منزله بيان علتى است براى آنچه در آيه قبل آمده است.
جمع ميان اين دو تفسير نيز مانعى ندارد.
***
باز، براى توضيح بيشتر مىافزايد: «كار تو فقط انذار كردن كسانى است كه از آن مىترسند» «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ يَخْشاها».
وظيفه تو همين انذار، هشدار و بيم دادن است و بس، و اما تعيين وقت از